Leggings³

Ik ben een fervente draagdoek-fan. Ten tijde van Jade zat dochterlief lange tijd in de slen en later in een Manduca. Ook haar zus is grote liefhebber. Lekker knus bij elkaar, win win voor beiden. Na 9 maanden knus in de buik, is de wereld toch maar groot voor zo een klein ukje en zo lang ik kan (en dochter wil) mag ze komen cocoonen dicht bij mij. Het zou bevorderlijk zijn voor de socio-emotionele ontwikkeling, nog meer win win. En ook al woon ik in een (kleine) stad, we blijven een attractie. Starende blikken, gaande van 'o zo lief' tot 'amai, krijgt die daar wel lucht' en 'durfde gij da?' Euh ja...oefening baart kunst en ik zou dragen aan elke kersverse mama aanraden. Zo lang het maar op een ergonomische manier is. Nu ja, baby'tjes zijn zeer lenig en ondanks ik vooral fan ben van leuke kleedjes, is het "hangen" toch meer comfi in een broekje. Ik haalde mijn favo legging-patroontje nog eens uit van Emma & Mona en besloot de schaar te zetten in drie favoriete tricootjes. 
Het eerste bracht Lies mee op babybezoek, een "gem" van een madam. Ze bracht niet alleen dit wondermooie stofje mee maar ook haar luisterend oor. Big thanks meid. 
De andere stofjes komen van Spoonflower. Way too expensive met al die douanekosten maar (zo goed als) uniek zijn ze dan wel de broekjes. In een wip zijn ze klaar. Meer moet dat niet zijn. Ik maakte maatje 62 en die zitten als gegoten. Hop de valies in. 

Fijne vakantie! 

Naar waar trekken jullie?

En deze hadden jullie nog te goed. Ruim op tijd gemaakt, en sneller dan gepland al aan. Wat groeit Stella snel, slik, stop de tijd! 

 

Jaanu dress for Jade

Jade wordt er drie. Drie zeg. Ik zie me nog binnen gaan op de kraamafdeling met een handdoek tussen de benen, precies of het was gisteren. Vrijdag is haar grote dag maar ondertussen is ze al twee keer in de bloemetjes gezet. Want grote-vakantie-kindjes worden gevierd op de laatste schooldag en het gezinsfeestje werd afgelopen zondag gehouden. Inclusief overgrootouders, zotjes. 
En hoe moeilijk ik het de afgelopen weken had met het vinden van innerlijke rust, hoe zalig ik het vond toch achter de naaimachine te kruipen en wederom een verjaardagskleedje te toveren. Het deed deugd. Dochterlief was blij, ik was blij. Meer moet dat niet zijn. 
Het patroontje werd de nieuwe van Straight Grain en het stofje had ik al even liggen, wachtend op dé perfecte gelegenheid. De kroon werd vorig jaar al gemaakt en nog eens van onder het stof gehaald en voor de genodigden zorgde ik voor een leuk aandenken dat ik bestelde bij Polabora. Super service! Happy Birthday meid, vrijdag is het voor echt.

 Patroon: Jaanu dress - Straight Grain

Stof: Michael Miller - Liesellove

 

Nomnom

Ik geef toe...deze had ik al een tijdje geleden gemaakt. Samen met een bijpassend mutsje...dat al niet meer past, oeps. Het is waar wat ze zeggen, baby's groeien als kool! 

Een volle kilo op een maand tijd, dat beloofd dus. 

Geniet van deze lekkere babybilletjes, ze zijn om op te eten nomnom.

We vinden onze draai al wat meer, rusten beter en blijven vooral onze positieve zelve. Dank je wel voor al jullie publieke en niet zo publieke reacties. Jullie helpen één voor één aan mijn 'comeback'. Ventileren helpt echt.Thanks... 

 Patroon: Emma & Mona

Stof: Swans by Spoonflower

Openhartig

Overlaatst las ik een openhartig blogbericht dat niet over naaien ging. Haar 'happy place' zoals ze het zo mooi omschreef, met anders zo mooie creaties, maakte ruimte voor persoonlijke hersenspinsels. Ik voel ook de nood om alles eens van me te schrijven, te delen, misschien zelfs herkenning op te roepen. Misschien ben ik wel goed gek om open en bloot in mijn ziel te laten kijken. Misschien ook niet. Achter de mooie familiekiekjes zit er héél veel gezinsgeluk maar de eerlijkheid laat toe om te moeten zeggen...het gaat even niet goed met me. En met dit te schrijven, voel ik mijn emoties weer opkomen en de tranen prikken. 

Een vlekkeloos parcour. Zo goed als voldragen, onverwacht, en een droombevalling. Een flinke meid, een rustige meid, kortom een wolk van een baby. En toch veel kraamtranen. Traditioneel op dag 3 maar deze keer gaan ze niet over. Elke dag opnieuw dezelfde emotie, de lijstjes in mijn hoofd, de rust die ik niet vind. Overal zie ik taakjes, verdoken nestdrang? Het stopt niet, ik sta er mee op en ga er mee slapen. Direct terug de dagdagelijkse verplichtingen opnemen in de zaak, te snel, te veel, met tranen... niet goed. Ik voél dat het niet gaat, "zorg" op automatische piloot maar vergeet de zelfzorg. Niet goed eten, te weinig drinken, te weinig slaap. En dan knak. Kortsluiting in het hoofd.

Het kan, dolgelukkig zijn met de komst van een wolk van een baby, maar zo tegenstrijdig elke dag tranen laten. Van frustratie, de onmacht niet ten volle te kunnen genieten van de kraamtijd, vloeken dat je zelf moeilijk de balans vindt tussen work-life. Het eeuwige geschipper. 

Merde.