Man man man, wat een shitty periode hebben we achter de rug. Microben en nog eens microben. Iedereen geveld en zieker dan ziek geweest (nu weten we ook eens wat griep is, never again please en maakten we kennis met Mister Adeno, also never again please) So, met wat hielden we onze bezig: beter worden, aan de lopende band Homeland verslinden en kilo's verliezen. Wie zei er nu weer: there is a silver lining after every cloud? Juist ja. En manlief hield ondertussen het fort recht, mijn rots in de branding, onze rots. In goede en slechte tijden hé. Omringd door een ton lieve mama's (love you all!) die me er door wisten te trekken. Ik denk dat ze niet half weten wat hun steun betekende.
We zijn nu een week back in business, en weet je, we genieten dubbel zo hard van de normale dingen des levens. Samen eten, bij elkaar zijn, ja zelfs boodschappen doen. En ik had weer de goesting om te naaien. Na een stresske of 5 (wanorde in de stoffenkamer, wat gaan we in hemelsnaam eerst maken, gebrek aan de juiste garen) stapje achteruit, nadenken en met iets simpels beginnen. Nu ja, simpel. Ik maakte eerder deze en het patroon leende zich perfect voor het paneel. Dus dacht ik, we maken er nog eentje maar man, wat viel dat tegen. Dus werden de mouwen versmald, de panden recht gemaakt en een stuk verkort. Perfect. Maar een cocoon dress is het niet. En maar best ook. I love it, perfect fit! De stof komt van Petite Couture en kan je hier vinden.