Theo...at last!

September...zo lang spreek ik al over het maken van de Theo. Met schaamrood op de wangen kondig ik jullie - éindelijk - mijn eerste hemdje aan. Niet voor dochterlief, maar voor Henry. Een schattig ventje die ondertussen ook al is gegroeid als kool dus weg met het zorgvuldig bewaarde winterstofje, weg met het reeds overgetekende maatje 92 (hopelijk is de 98 al niet te klein!) en met een schone lei herbegonnen. 

De limited edition van Soft Cactus prikte al langer in mijn ogen en als ik het in mijn bol heb, dan kan het allemaal niet snel genoeg gaan. Ik ben verliefd...zalige stof om te verwerken en tja, mint, my ultimate addiction (later meer hierover). Waarom had ik zo'n schrik om er aan te beginnen, mensenlief, wat een handige handleiding van Zonen09. De volgende stof is ondertussen ook al verwerkt voor de female-version. Want dochterlief paste de 98 door en zat als gegoten. Even verlengen onderaan naar een A-lijntje en klaar is kees. Ik ben in overdrive, en dat voor net over de 36 weken zwangerschap te zijn, kan alleen maar véél goeds voorspellen niet waar?

Henry, veel plezier met jouw Theo! Belofte maakt schuld, hé makker. En in de volgende blogpost meer over de...The(a).

Edit: goedgekeurd onder een stralende zon!